Jak Poemat o Dzielnej Niewieście stał się moim tekstem programowym

Kiedy pierwszy raz spotkałam się z Poematem o Dzielnej Niewieście, skrytym na końcu Księgi Przysłów (Prz 31, 10-31), byłam nim zauroczona. Czułam, jakbym odkryła skarb, którego długo szukałam. Według niektórych interpretacji Dzielna Niewiasta miała być personifikacją Bożej Mądrości albo proroctwem o Najświętszej Maryi Pannie. Myślę, że możemy odczytywać ten tekst również literalnie - jako słowo dobrego Boga skierowane wprost do nas, kobiet. Od tego pierwszego spotkania wielokrotnie wracałam do Dzielnej Niewiasty, by zerkając na jej portret, przyglądać się własnemu obliczu.

"Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły."

Przedstawiona w tym krótkim tekście Dzielna Niewiasta to oczywiście pewien ideał, wzór wszelkich cnót. Dowiadujemy się, że jest ona żoną i matką, a ponadto wspaniałą towarzyszką życia, pełną przyjaźni i miłości wobec męża, żoną, która ufa i jest obdarzona zaufaniem. Dla męża i reszty rodziny jest powodem dumy, najbliżsi widzą jej miłość i wszelkie wysiłki. "Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić".

Dzielna Niewiasta z Poematu jest zaradną gospodynią i znakomitą organizatorką. Wyróżnia się także niebywałą pracowitością, "nie jada chleba lenistwa". Jest wszechstronna, nie unika żadnego zajęcia - trudni się handlem, włókiennictwem, rolnictwem i zarządzaniem domem. Potrafi zadbać o dobrobyt rodziny, nigdy jednak nie szczędzi pomocy ubogim i potrzebującym. O jej cnotach świadczą nie tylko czyny, ale mądre słowa i pouczenia. Dzielna Niewiasta "do dnia się przyszłego uśmiecha", nie troska się niepotrzebnie o to, co przyniesie jutro.

"Strojem jej siła i godność" - ten werset silnie działa na moją wyobraźnię. Widzę kobietę pewną siebie, a przy tym wyzbytą arogancji. Kobietę, która zna swoją wartość, jest świadoma swoich zalet i wad, trwa w prawdzie o swojej mocy i swojej słabości. Jak bardzo chciałabym być właśnie taka! Dzielna Niewiasta "sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i purpury". I tu ciekawostka: czy wiecie, czym jest bisior? To wiązki jedwabistych nici wytwarzane przez niektóre gatunki małżów. Tkaniny wytworzone z bisioru określało się mianem morskiego jedwabiu. Był to niezwykle rzadki, szlachetny i bardzo drogi materiał. W taką właśnie cenną szatę przyodziewa się Dzielna Niewiasta. Czy to dla nas, kobiet, przyzwolenie od Pana Boga, by nosić piękne, strojne sukienki? ;) Kwestia warta rozważenia! Myślę, że odpowiedź nie będzie jednoznaczna, ani taka sama dla wszystkich kobiet. Godność i wewnętrzne piękno Dzielnej Niewiasty widoczne i eksponowane są na zewnątrz, by zachwycić każdego, kto ją spotka na swojej drodze. Autor przypomina jednak słusznie: "Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana".

Dzielna Niewiasta to ty i ja

Dlaczego ten tekst stał się tak bliski mojemu sercu? Jako żona i matka odnajduję w nim konkretne wskazówki, jak postępować w codziennym życiu. Staram się pielęgnować cnoty Dzielnej Niewiasty i naśladować ją: chwalić Boga, mieć otwarte serce na potrzebujących, troszczyć się o męża i syna, a także wszystkie swoje obowiązki wykonywać rzetelnie. Nieustannie ćwiczę się w pracowitości. Czy żyję jak Dzielna Niewiasta? Oczywiście, że nie - niemal codziennie zdarza mi się upadek. Jednak z całego serca pragnę być choć trochę do niej podobna. Poemat ukazuje, jak wielka siła drzemie w każdej kobiecie. Bóg zachęca nas, byśmy żyły na miarę swojego potencjału, by indywidualne talenty i możliwości przypisane płci nie zostały zatracone. Poemat o Dzielnej Niewieście podoba mi się tym bardziej, że zachęca, by nie ustawać w staraniach i dążyć do ideału. Tekst ten powstał z inspiracji Ducha Świętego. Być może nie jest tylko piękną literacką parabolą? Może Bóg pragnie, byśmy były dokładnie takie jak Dzielna Niewiasta: oddane, kochające, szczodre, dobre, pracowite, odważne, piękne, pobożne?

Droga Dzielna Niewiasto, która czytasz ten tekst! Starasz się z całych sił, ale nikt zdaje się nie zauważać twoich cnót i nie docenia Twojego wysiłku? Proszę Cię, byś nie ustawała i nie traciła ducha. Już widzisz pożytek z swej pracy, Twoja lampa wśród nocy nie gaśnie (por. Prz 31,18)! Jest przecież Ktoś, kto widzi wszystko.

"Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny!"